Heydər Əliyevin dilə verdiyi dəyər, onun milli kimlik və dövlətçilik anlayışının ayrılmaz tərkib hissəsi idi. O, dəfələrlə vurğulayırdı ki, “xalqın dili onun ruhudur, varlığıdır.” Bu fikirlər sadəcə bir ifadə deyil, bütöv bir fəlsəfənin, milli ideologiyanın və dövlət siyasətinin əsasını təşkil edirdi. Heydər Əliyev üçün dil – xalqın keçmişini, bu gününü və gələcəyini birləşdirən mənəvi körpü idi.

Azərbaycan dilinə olan sevgisi və hörməti onun bütün fəaliyyətində öz əksini tapırdı. Xüsusilə 1978-ci ildə Azərbaycan SSR Konstitusiyasına ana dilimizin dövlət dili kimi daxil olunması təşəbbüsü, bu yanaşmanın ən bariz nümunəsidir. O dövrdə bu addımı atmaq asan deyildi, çünki Sovet rejiminin ideoloji çərçivəsində milli dillərin ön plana çıxarılması xoş qarşılanmırdı. Lakin Heydər Əliyev, siyasi iradəsi və xalqına olan sədaqəti ilə bu məsələdə əzmlə dayandı və milli maraqları üstün tutdu.

Onun fikrincə, dil yalnız ünsiyyət vasitəsi deyil, eyni zamanda milli yaddaşın daşıyıcısı, ədəbiyyatın, mədəniyyətin, adət-ənənələrin qoruyucusudur. Dilini yaşadan xalq heç zaman məhv olmur, əksinə, zamanla daha da güclənir. Heydər Əliyevin bu baxış bucağı ilə həyata keçirdiyi islahatlar, milli dəyərlərin qorunması və gələcək nəsillərə ötürülməsi baxımından əvəzsiz rol oynamışdır.

Müstəqillik dövründə də Azərbaycan dili dövlət siyasətinin əsas prioritetlərindən biri olaraq qorunmuş, inkişaf etdirilmişdir. Heydər Əliyevin təşəbbüsü ilə qəbul olunan qanunlar, dilin təbliği və istifadəsinin genişləndirilməsi istiqamətində görülən tədbirlər bu istiqamətdə ardıcıl siyasətin təməlini qoydu. Onun irsində dilə olan bu münasibət, həm də milli birliyin, dövlətin möhkəmliyinin təminatıdır.

Bu gün Azərbaycan xalqı öz ana dilində sərbəst danışır, yazır, yaradır və bu, Ulu Öndərin uzaqgörən siyasətinin real nəticəsidir. Onun “xalqın dili onun ruhudur, varlığıdır” fikri zaman keçdikcə daha da dərin mənalar qazanır və xalqımız üçün milli kimliyin simvolu kimi yaşamağa davam edir.
Xocalı rayon gənci, müharibə veteranı Şəhriyar Quliyev